Jovanović je naveo da je jedna od ideja, koju je svojevremeno iznio predsjednik RS i novoizabrani srpski član Predsjedništva BiH Milorad Dodik, sazivanje međunarodnog skupa eksperata, na kome bi se objektivno sagledali događaji 90-tih godina u BiH.
“Nešto slično je već urađeno u vezi sa ratom u Vijetnamu, kada je formiran takozvani Raselov sud sa ciljem da se utvrdi objektivna istina. On je imao samo moralno dejstvo na širu svetsku javnost, nije bog zna kako uticao, ali je na neki način naterao Ameriku da ubrza kraj tom ratu”, rekao je Jovanović za “Sputnjik”.
On ističe da bi međunarodna ekspertska konferencija mogla eventualno da odigra ulogu tog Raselovog suda i “malo razvodni cementiranu predstavu da su Srbi jedini krivci, jer u jednom građanskom ratu ne može biti nevinih”.
“To što su hteli da stvore sliku o žrtvama i jedinom krivcu i po logici i po činjenicama istorijskim, ne može da se odbrani”, rekao je Jovanović.
Nakon što je izvještaj o srpskim žrtvama u rejonu Srebrenice, koji je 1993. sačinjen i dostavljen Amerikancima, a potom nestao i tek nedavno lociran u zgradi na Ist riveru, kaže Jovanović, UN bi morale da tu informaciju objave u svojim redovnim službenim spisima, pa da ona zatim cirkuliše po svijetu.
“Zatim bi Srbija trebalo da predstavi istinu o jugoslovenskoj krizi, suprotstavljajući je onoj istini koju je Zapad nametnuo”, rekao je Jovanović.
On navodi da je predložio da se prava ocjena građanskog rata u BiH poveže i sa činjenicom da Srbi u BiH i Srbija uopšte nisu ni htjeli rat, jer su pristali na kantonalno uređenu nezavisnu BiH, ali da na to nije pristao Alija Izetbegović i Amerika.
“Nekome je znači odgovaralo da se pitanje nezavisnosti BiH riješi drugim putem, ne mirnim nego ratnim, i iz tog rata su izašle razne nesreće, uključujući i Srebrenicu, Podrinje. Ta prava istina bi mogla da ispravi vještačku predstavu o ratu u BiH, a kroz to i da umanji značaja i težina onog što su oni izveli uključujući i presudu Haškog tribunala o navodnom genocidu”, rekao je Jovanović.
On je izrazio uvjerenje da tadašnji ambasador SR Jugoslavije pri UN dobio nalog da izvještaj o srpskim žrtvama u rejonu Srebrenice preda generalnom sekretarijatu UN sa molbom da se distribuira članovima Savjeta bezbjednosti.
“To je redovan postupak u takvim situacijama, pogotovu kada se radi o značajnim dokumentima. Kako sam obavešten, taj izveštaj je poslat, ali je drijemao u fiokama skoro dvije godine da bi bio objavljen negde krajem 1995. kada je Dejtonski sporazum bio pri kraju. To je metod koji su pobjednici u Hladnom ratu uveliko praktikovali kada su se odnosili prema srpskom faktoru uopšte i prema Srbiji od početka jugoslovenske krize, a naročito tokom sukoba u Hrvatskoj i BiH”, naveo je Jovanović.
On je ocijenio da je “riječ o metodu selekcije informacija i sabotaže, koji su kolonijalističke sile razvile za pokorene narode”. Bivši ambasador Srbije pri Unesku Darko Tanasković ističe da je izvještaj napravio sociolog Milivoje Ivanišević i da ga je 1993. godine odnio u CIA.
Tanasković je objasnio da je Ivanišević prikupio podatke o srpskim žrtvama, prevashodno civilnim, u rejonu srednjeg Podrinja, identifikujući precizno radom na terenu i žrtve i počinioce”.
“S obzirom da su vijesti o zločinima nad Srbima sistematski prikrivane, smatrali smo da bi bilo veoma korisno da se takav dokument pojavi negde, prevashodno na Zapadu”, istakao je Tanasković za “Sputnjik”.
Tanasković kaže da je pomogla poznata novinarka Nora Belov, koja je u nastojanju da Zapad stekne pravu sliku o zbivanjima u BiH, obezbijedila da dokument bude preveden na engleski, te da on u svojstvu specijalnog izaslanika tadašnjeg predsjednika SRJ Dobrice Ćosića ode u Vašington da ga predoči Amerikancima.
On se prisjeća da je u Stejt departmentu imao vrlo neprijatan razgovor sa budućim ambasadorom SAD u Hrvatskoj Piterom Galbrajtom”, a odbila je da ga primi En Volker, savjetnica tadašnjeg predsjednika SAD Bila Klintona.
Tanasković dodaje da se Belova tada se požalila na jednom prijem tadašnjem šefu CIA Džejmsu Vulziju, pa je dobio priliku da u sjedištu CIA predstavi taj izvještaj.
“U Lengliju su me primila dvojica službenika, koji su rekli da je to najbolje urađen izveštaj o civilnim žrtvama sa prostora bivše Jugoslavije, ali su dodali svoj politički komentar – `vi vjerovatno nemate iluzije da ovo može promijeniti sliku jer karte su podeljene, vaše karte su bez aduta u ovom trenutku. Međutim, ako želite, vi to ostavite kod nas, pa jednoga dana – ko zna za šta se ovo može upotrijebiti`”, rekao je Tanasković.
Upitan može li dokument koji je u međuvremenu pronađen biti iskorišćen u nastavku suđenja ratnom komandantu muslimanskih snaga u Srebrenici Naseru Oriću, Tanasković je rekao da se tu malo šta može očekivati, ukoliko se ne donese politička odluka da bi trebalo da bude osuđen i neko od tamošnjih muslimana”, kako prenosi Srna.
“Na Kosovu i Metohiji imamo eklatantne primere ljudi nad kojima vise optužbe za strašne zločine, a oni se danas tretiraju kao političari od ugleda. Nema dokumenta koji bi nešto promenio, ali je svakako dobro da se ta građa pronađe na moralnom planu, a možda i političkom, ako se okolnosti promene – a one se u svetu menjaju”, konstatovao je Tanasković.
On je ocijenio da budući da postoje realne šanse da nekom od kosovskih Albanaca bude suđeno za zločine, to moglo da ima posredan uticaj na jačanje svijesti o tome da je velika laž prekrila i rat u BiH.