Kada je 10. jula 1994. šef sovhoza, velike državne farme, izabran za prvog predsjednika Bjelorusije, bivša sovjetska republika na istočnoj granici Evropske unije bila je nezavisna tek tri godine.
U to vrijeme Lukašenka su u narodu od milja zvali “Baćka” (otac), a kako ocjenjuje DW liderskom stilu oca nacije ostao je veran sve do danas.
Kako se navodi, često se čuje da je Lukašenko u svojoj zemlji sa oko 10 miliona ljudi održao neku vrstu “mini-Sovjetskog Saveza”, a to se odnosi na relativno uspješan industrijski i poljoprivredni sektor koji ima koristi od državne podrške, a prije svega od političkog saveza s Rusijom.
Predsjednik Bjelorusije voli da se u javnosti predstavlja kao sasvim običan čovjek, “blizak narodu”, a DW piše da se on oslanja na obavještajnu službu KGB, koja u Bjelorusiji i dan-danas nosi to ime, kao nekada u Sovjetskom Savezu.
Putem referenduma donio je izmjene zakona i ustava kako bi imao više ovlašćenja i neograničen reizbor – parlamentu je oduzeta moć, liberalna opozicija skrajnuta, mediji cenzurisani, neki opozicioni političari su nestali bez traga, protesti su bili ugušeni.
Na Zapadu se Lukašenko smatrao “posljednjim diktatorom Evrope”, međutim, ta vremena su prošla – nakon krize u Ukrajini u kojoj je on ostao neutralan i stekao međunarodni ugled zahvaljujući pregovorima o istočnoj Ukrajini u bjeloruskom glavnom gradu Minsku.
Takođe, oslobodio je neke opozicione aktiviste i tako otvorio put ka ukidanju sankcija EU, što se i desilo 2016.
Ponovno približavanje Zapadu trebalo je da bude krunisano u februaru, kada je trebalo da učestvuje na Minhenskoj bezbjednosnoj konferenciji, ali to putovanje je otkazano malo pred sam događaj.
Lukašenko je od početka održavao bliske odnose s Rusijom – sa Borisom Jeljcinom, Putinovim prethodnikom, da bi 1997. osnovao zajedničku rusko-bjelorusku državu, uniju koja je do sada postojala više na papiru, a Bjelorusija je takođe bila osnivač Evroazijske ekonomske unije.
Međutim, posljednjih mjeseci Lukašenko je trpio sve vecći pritisak iz Moskve da se još više povežu, što je kako piše DW, dovelo do toga da Bjelorusija manje profitira od ruske nafte, od njene prerade i preprodaje Zapadu.
Najveći izazov za Lukašenka tek predstoji – njegov odlazak sa vlasti.
On je nedavno najavio da će naredni predsjednički izbori biti održani kako je i planirano 2020. godine, kao i da bi mogao da se kandiduje.