Poslednjih mjeseci, talas rijetkih islamskih zemalja koji je počeo da se suprotstavlja Kini zbog njenog ophođenja prema muslimanskim manjinama, povukao se, uglavnom iz straha od kineske ekonomske osvete. A Turska, zemlja koja se predstavlja kao lider islamskog svijeta, sada ne samo da više ne kritikuje Kinu, već je potpuno promijenila ploču.
U regionu Sinđijangu gdje živi najveći broj Ujgura, kineske vlasti su uspostavile takozvane logore za reeduciranje, a aktivisti za ljudska prava i brojni izveštaji tvrde da se u njima praktično uništava kultura, religija i jezik ovog naroda čiji se pripadnici prisilno drže u tim logorima kao u zatvorima i tamo navodno podvrgavaju raznim oblicima mučenja.
– Činjenica je da ljudi svih nacionalnosti u Sinđijangu vode sretan život usred razvoja i prosperiteta Kine – izjavio je Redžep Tajip Erdoan (Recep Tayyip Erdogan) za javlja državni list “China Daily”.
On je dodao da neki ljudi pokušavaju da zloupotrebe krizu u Sinđijangu kako bi ugrozili ekonomske odnose Turske i Kine.- Ova zloupotreba ima negativan utjecaja na tursko-kineske odnose. Neophodno je da ne pružamo priliku za takvo zlostavljanje – rekao je on.
Kina je uspostavila modernu nadzornu državu u Sinđijangu. Ujguri u regionu su primorani da preuzmu programe koji pretražuju i čiste njihove telefone od sadržaja koji su nezgodni za kineski režim.Iako su velike muslimanske zemlje, kao što su Pakistan, Indonezija i Saudijska Arabija, također šutale o kineskoj ujgurskoj krizi, očigledna kapitulacija Turske možda predstavlja najveći udarac za Ujgure. Do sada je Turska bila jedina islamska zemlja koja je ponudila azile Ujgurima.
Mnogi pripadnici ujgurske dijaspore su se tamo preselili posljednjih decenija, uglavnom zbog sličnosti između turskog i ujgurskog jezika i kultura.U Turskoj se trenutno nalazi oko 35.000 Ujgura. Taj broj uključuje mnoge bivše zatvorenike u kineskim kampovima, gde stražari navodno prisiljavaju ujgurske zatvorenike da pjevaju kineske patriotske himne kako bi dobili hranu i podvrgavaju ih fizičkoj i mentalnoj torturi. Mnogi Ujguri u Turskoj i dalje imaju rođake koji žive u Sinđijangu i redovno organiziraju masovne proteste pozivajući na oslobađanje svojih voljenih.